வாசக மறையுரை (செப்டம்பர் 16)

பொதுக்காலம் இருபத்து நான்காம் வாரம் வியாழக்கிழமை

I 1 திமொத்தேயு 4: 12-16

II லூக்கா 7: 36-50

“பாவ மன்னிப்பு”

பாவத்தை அகற்றும் ஆண்டவர்:

ஒருநாள்கூடத் தவறாமல் திருப்பலில் கலந்துகொள்ளும் ஒரு மூதாட்டியிடம் அவருடைய உறவுக்கார இளைஞன் ஒருவன், “பாட்டி! கடந்த காலத்தில் நீங்கள் செய்த பாவத்தை நினைவுபடுத்திச் சாத்தான் உங்களை அச்சுறுத்துவது உண்டா?” என்றான். “ஆமாம், அவ்வப்போது சாத்தான் என்னை அச்சுறுத்துவது உண்டு” என்றார்.

“அத்தகையே வேளைகளில் நீங்கள் என்ன செய்வீர்கள்?” என்று இளைஞன் அடுத்த கேள்வியைக் கேட்டபோது, மூதாட்டி அவனிடம், “கிழக்கு திசை நோக்கி அதைப் போகச் சொல்வேன்” என்று நிதானமாகப் பதிலளித்தார். “ஒருவேளை கிழக்கு திசையைப் நோக்கிப் போன சாத்தான் உங்களிடம் திரும்பி வந்து, மீண்டுமாக உங்களை அச்சுறுத்தினால் அப்பொழுது நீங்கள் என்ன செய்வீர்கள்?” என்றான் அவன். “நீ சொல்வது போல் கிழக்கு திசையை நோக்கிப் போன சாத்தான் என்னிடம் திரும்பி வந்து, மீண்டுமாக என்னை அச்சுறுத்தியது என்றால், அதை நான் மேற்கு திசையை நோக்கிப் போகச் சொல்வேன்” என்றார் மூதாட்டி.

“அப்படியும் சாத்தான் உங்களிடம் திரும்பி வந்து, உங்களை மீண்டுமாக அச்சுறுத்தியது என்றால், அப்பொழுது நீங்கள் என்ன செய்வீர்கள்?” என இளைஞன் மூதாட்டியைப் பார்த்துக் கேட்க, அவர் அவனிடம், “கிழக்கு மேற்கு என்று அதை அங்கும் இங்கும் போகச் சொல்லிக்கொண்டே இருப்பேன்” என்றான். கடைசியாக இளைஞன் மூதாட்டியிடம், “கடந்த காலத்தில் நீங்கள் செய்த பாவத்தை நினைவுபடுத்திச் சாத்தான் உங்களை அச்சுறுத்தும்போது நீங்கள் ஏன் அதைக் கிழக்கும் மேற்குமாகப் போகச் சொல்கிறீர்கள்?” என்று கேட்டதற்கு மூதாட்டி மிகவும் பொறுமையாக, “மேற்கினின்று கிழக்கு எத்துணைத் தொலைவிலுள்ளதோ, அத்துணைத் தொலைவிற்குக் கடவுள் என் குற்றங்களை என்னிடமிருந்து அகற்றிவிட்டார் (திபா 103: 12) என்பதால்தான் நான் அப்படிச் சொல்கின்றேன்” என்றார்.

ஆம், கடவுள் நம் குற்றங்களை நம்மிடமிருந்து அகற்றிவிட்டார். அதனால் நாம் எதற்கும் கவலைப்படத் தேவையில்லை. நற்செய்தியில் இயேசு, பாவிப் பெண்ணின் குற்றத்தை மன்னித்து, அவருக்கு மீட்பளிப்பதைக் குறித்து வாசிக்கின்றோம். அது பற்றி நாம் சிந்திப்போம்.

திருவிவிலியப் பின்னணி:

வீட்டிற்கு வரும் விருந்தினர்களைக் கடவுளைப் போன்று பாவித்து, அவர்களுக்கு விருந்து உபசரிக்கவேண்டும் என்று இந்திய மரபு கூறுகின்றது. ஏறக்குறைய யூத மரபும் அதையேதான் உணர்த்துகின்றது. அதனால்தான் தன்னைத் தேடி வந்த மூன்று மனிதர்களுக்கு ஆபிரகாம் விருந்து உபசரித்ததால், அவரது முதிர்ந்த வயதில் குழந்தைப் பேறு கிடைக்கின்றது (தொநூ 18)

இப்படியிருக்கையில், இன்றைய நற்செய்தியில் இயேசுவை விருந்துக்கு அழைத்த பரிசேயர் ஒருவர், அவருடைய கால்களைக் கழுவுவதற்குத் தண்ணீர்கூடத் தரவில்லை. ஒருவரை விருந்துக்கு அழைத்துவிட்டு, அவரது கால்களைக் கழுவுவதற்குக்கூட தண்ணீர் தராதது என்பது அவரை அவமதிக்கின்ற செயல். அத்தகைய செயலைப் பரிசேயர் இயேசுவுக்குச் செய்கின்றார்; ஆனால், அங்கே வருகின்ற பாவிப்பெண் ஒருவர் இயேசுவின் காலடிகளில் நறுமணத்தைலம் பூசி, அதைத் தம் கூந்ததால் துடைத்து, முத்தமிடுகின்றார். இதன்மூலம் அவர் தம் பாவத்திற்கு பரிகாரம் தேடுகின்றார். இயேசுவும் அவரது பாவத்தை மன்னித்து, அவருக்கு மீட்பளிக்கின்றார்.

“அன்பு தனக்கிழைத்த தீங்கு அனைத்தையும் மன்னித்து மறக்கும்” (நீமொ 10: 12) என்பதுபோல், நற்செய்தியில் வரும் பெண்மணி, பாவம் செய்து கடவுளை விட்டு வெகுதொலைவு சென்றபின், தன் தவற்றை உணர்ந்து, பாவத்திற்குப் பரிகாரம் தேடியதும், இயேசு தன் அன்பினால் அவரை மன்னித்து, அவருக்கு மீட்பளிக்கின்றார். இயேசு, தான் நலப்படுத்திய அல்லது மன்னித்த எல்லாருக்கும் மீட்பளித்தரா என்றால், இல்லை. ஆனால், இந்தப் பாவிப் பெண்ணின் குற்றத்தை மன்னித்தது மட்டுமல்லாமல், அவருக்கு மீட்பளிகின்றார். நாமும் கூட பாவம் செய்து கடவுளை விட்டு வெகுதொலைவில் போயிருக்கலாம். ஆதலால், நாம் கடவுளின் பேரன்பை உணர்ந்து அவரிடம் திரும்பி வந்து, அவரோடு ஒன்றிணைந்து வாழ்வோம்.

சிந்தனைக்கு:

 மன்னிப்பதில் அவர் தாராள மனத்தினர் (எசா 55: 7).

 நீர் எம் குற்றங்களை மனத்தில் கொண்டிருந்தால் யார்தான் நிலைத்து நிற்க முடியும்? (திபா 130: 3).

 கடவுளுக்கு ஏற்ற பலி நொறுங்கிய நெஞ்சமே (திபா 51: 17)

இறைவாக்கு:

‘அவர் உன் குற்றங்களையெல்லாம் மன்னிக்கின்றார்; உன் நோய்களையெல்லாம் நலமாக்குகின்றார்’ (திபா 103: 3) என்பார் திருப்பாடல் ஆசிரியர். எனவே, நமது குற்றங்களை மன்னித்து, நமக்கு நலவாழ்வு தருகின்ற ஆண்டவரிடம் திரும்பி வந்து, அவர் வழி நடந்து, இறையருளை நிறைவாகப் பெறுவோம்.