நற்செய்தி வாசக மறையுரை (ஆகஸ்ட் 17)

பொதுக்காலம் இருபதாம் வாரம் திங்கட்கிழமை

மத்தேயு 19: 16-22

“அவருக்கு ஏராளமான சொத்து இருந்தது”

நிகழ்வு

சபைப் போதகர் ஒருவர் இருந்தார். ஒருநாள் இவருடைய சபையைச் சார்ந்த பெரிய பணக்காரர் இவரிடம், “ஒருநாள் என்னுடைய வீட்டிற்கு உணவருந்த வாருங்கள்” என்றார். இவரும் அதற்குச் சரியென்று சொல்லிவிட்டு, குறிப்பிட்ட ஒரு நாளில் அந்தப் பணக்காரருடைய வீட்டிற்கு உணவருந்தச் சென்றார். போதகர் அந்தப் பணக்காரருடைய வீட்டிற்கு உணவருந்தச் சென்ற நேரத்தில், பணக்காரர் தனக்குத் தெரிந்த ஒருவருக்குக் கொடுப்பதற்காக ஒரு இலட்சத்திற்குக் காசோலையை எழுதிக்கொண்டிருந்தார். அவர் இவரைப் பார்த்ததும், எழுதி முடித்த காசோலையைக் சாப்பாட்டு மேசையில் வைத்துவிட்டு, இவரைக் கவனிக்கத் தொடங்கினார். பணக்காரர் போதகருக்காக விதவிதமான உணவுப் பதார்த்தங்களைத் தயாரித்திருந்தார். போதகரும் அவற்றை நன்றாகச் சாப்பிட்டுப் பணக்காரருக்கும், அவருடைய குடும்ப உறுப்பினர்களுக்கும் நன்றி சொல்லிவிட்டு, அவர்களிடமிருந்து விடைபெற்றார்.

போதகர் அவர்களிடமிருந்து விடைபெற்ற பிறகுதான் பணக்காரருக்குத் தெரிய வந்தது, தான் எழுதிவைத்திருந்த ஒரு இலட்சத்திற்கான காசோலை அங்கு இல்லை என்பது! பணக்காரருக்குத் தாங்கமுடியாத சினம் வந்தது. உடனே அவர் தன்னுடைய மனைவியை அழைத்து, “இவர் போதகரா? இல்லை திருடரா? நாம் கொடுத்த உணவினையும் சாப்பிட்டுவிட்டு, நான் எழுதிக் கையெழுத்துப் போட்டுவைத்திருந்த காசோலையையும் எடுத்துக்கொண்டு போய்விட்டாரே! என்ன மாதிரியான மனிதர் இவர்! இனிமேல் நாம் இவரிடம் பேசவும் கூடாது; இவர் நடத்தக்கூடிய சபைக் கூட்டங்களுக்கும் போகக்கூடாது” என்றார். இதற்குப் பிறகு அந்தப் பணக்காரரும் அவருடைய குடும்பத்தாரும் அந்தப் போதகரிடம் பேசவுமில்லை; அவர் நடத்திய கூட்டங்களில் கலந்துகொள்ளவும் இல்லை.

இப்படி இருக்கையில் ஒருநாள் தற்செயலாக பணக்காரருடைய மனைவி, போதகரைக் கடைத்தெருவில் கண்டார். அப்பொழுது போதகர் பணக்காரரின் மனைவியிடம், “என்ன நீங்கள் இப்பொழுதெல்லாம் என்னிடத்தில் பேசுவதுமில்லை; சபைக் கூட்டங்களுக்கு வருவதுமில்லை. ஏன், உங்களுக்கு என்ன ஆயிற்று?” என்று கேட்டார். அதற்குப் பணக்காரரின் மனைவி அவரிடம், “வீட்டில் வைத்திருந்த ஒரு இலட்சத்திற்கான காசோலையை எடுத்துக்கொண்டு போனவரிடம் எப்படிப் பேசுவதாம்?” என்று சீறினார். “நீங்கள் என்ன பேசுகிறீர்கள் என்று எனக்குப் புரியவில்லை. சற்று விளக்கமாகச் சொல்லுங்கள்” என்று போதகர் அவரிடம் கேட்டபொழுது, பணக்காரரின் மனைவி அவரிடம், “ஒரு மாதத்திற்கு முன்பு நீங்கள் எங்களுடைய வீட்டிற்குச் சாப்பிட வந்தீர்கள் அல்லவா! அப்பொழுது என்னுடைய கணவர் எழுதிக் கையெழுத்துப் போட்டுவைத்திருந்த ஒரு இலசத்திற்கான காசோலையை அப்படியே எடுத்துக்கொண்டு வந்துவிட்டீர்கள்! அதனால்தான் நாங்கள் உங்களிடம் பேசவும் இல்லை, நீங்கள் நடத்தக்கூடிய சபைக்கூட்டத்தில் கலந்துகொள்ளவுமில்லை” என்றார் பணக்காரரின் மனைவி.

இதைக்கேட்டு அதிர்ந்துபோன சபைப் போதகர், “உண்மையில் நான் அந்தக் காசோலையை எடுத்துக்கொண்டு வரவில்லை; நீங்கள் எனக்கு உணவு பரிமாறும்பொழுது, சாம்பாரோ அல்லது மற்ற உணவுப்பொருள்களோ அதில் கொட்டிவிடக்கூடாது என்பதற்காகத்தான், நான் அது பத்திரமாக இருக்கட்டும் என்று உங்களுடைய வீட்டில் இருந்த திருவிவிலியத்தில் வைத்தேன். வரும்பொழுது அதைச் சொல்ல மறந்துவிட்டேன். உங்களுடைய காசோலை நீங்கள் வைத்திருக்கும் திருவிவிலியத்தில்தான் இருக்கின்றது; போய்ப் பாருங்கள். அங்குதான் இருக்கும்” என்றார். பின்பு அந்தப் பணக்காரரின் மனைவி வீட்டிற்குத் திரும்பி வந்து, வீட்டிலிருந்த திருவிவிலியத்தை எடுத்துப் பார்த்தபொழுது, அதனுள் தன் கணவர் எழுதி வைத்திருந்த காசோலை இருந்ததைக் கண்டு அதிர்ந்துபோனார்.

பணத்தை மட்டுமே முதன்மையாகக் கருதி, திருவிவிலியத்தை ஒரு மாதத்திற்குத் திறந்து பார்க்காமல் இருந்த இந்தப் பணக்காரருடைய குடும்பம் எப்படி இருந்திருக்கும் என்பதை நாமே கற்பனை செய்து பார்த்துக்கொள்ளலாம்! இன்றைக்குப் பல கிறிஸ்தவக் குடும்பங்கள் இப்படித்தான் இருக்கின்றன என்பது வேதனை கலந்த உண்மையாக இருக்கின்றது. இன்றைய நற்செய்தி வாசகத்தில் வருகின்ற செல்வரான இளைஞரும் இப்படித்தான் இருக்கின்றார். இயேசு இந்த இளைஞருக்குச் சொல்லும் செய்தியின் வழியாக நாம் என்ன கற்றுக்கொள்ளலாம் என்று சிந்தித்துப் பார்ப்போம்.

பணத்தை முதன்மைப்படுத்திக் கடவுளைப் பின்னுக்குத் தள்ளி வாழும் மனிதர்கள்

நற்செய்தியில், “நிலைவாழ்வைப் பெற்றுக்கொள்வதற்கு நான் என்ன நன்மை செய்யவேண்டும்?” என்ற கேள்வியோடு இயேசுவிடம் வருகின்ற செல்வரான இளைஞரிடம், இயேசு, “நிறைவுள்ளவராக விரும்பினால் நீர் போய் உம் உடைமைகளை விற்று, ஏழைகளுக்குக் கொடும்” என்கின்றார்.

இயேசுவிடம் வந்த செல்வரான இளைஞர் அவரிடம், எல்லாக் கட்டளையும் கடைப்பிடித்து வந்துள்ளேன் என்று சொல்கின்றார். உண்மையில் அவர், “நானே உன் கடவுளாகிய ஆண்டவர்; என்னைத் தவிர வேறு தெய்வங்கள் உனக்கிருத்தல் ஆகாது” (விப 20: 1-3) என்ற கட்டளையைக் கடைப்பிடிக்கவில்லை. ஒருவேளை அவர் பத்துக் கட்டளைகளில் உள்ள இந்த முதல் கட்டளையைக் கடைப்பிடித்திருந்தால், பணம் என்ற தெய்வத்தைப் பற்றிக்கொண்டிருந்திருந்த மாட்டார். மாறாக அவர் கடவுளின் சாயலாகப் படைக்கப்பட்ட மக்களுக்குத் தன்னிடம் இருந்ததை வாரி வழங்கி இருப்பார். அப்படிச் செய்யாததால்தான் இயேசு அவரிடம் உனக்கு ஒரு குறைப்பாடு உள்ளது எனச் சொல்கின்றார்.

நற்செய்தியில் வரும் இந்த செல்வரான இளைஞரைப் போன்றுதான் நாமும் கடவுளை முழுமையாக அன்பு செய்யாமல், பணம் என்ற தெய்வத்தைப் பற்றிப் பிடித்துக்கொண்டு நிலைவாழ்வு பெறமுடியாமல் இருக்கின்றோம். ஆகவே, நாம் ஆண்டவரை முழுமையாக அன்பு செய்து, அவருடைய மக்களையும் முழுமையாக அன்புசெய்து, அவரது அன்பு மக்களாவோம்.

சிந்தனை

‘என்னைத் தேடுங்கள்; நீங்கள் வாழ்வீர்கள்’ (ஆமோ 5: 4) என்பார் ஆண்டவர். ஆகையால், நாம் ஆண்டவருக்கு நம்முடைய வாழ்வில் முதன்மையான இடம் கொடுத்து, அவர் வழியில் நடப்போம். அதன்வழியாக இறையருளை நிறைவாகப் பெறுவோம்.